Σήμερα γιορτάζει το γλυκό μου το γατάκι, το αδεσποτάκι μου, την Cyndi που κλείνει το πρώτο χρόνο ζωής και... χρόνια πολλά!!! Το σημερινό θέμα είναι αφιερωμένο σε εκείνη διότι πέρα από ότι είναι το ζωντανό μου είναι ότι είναι και αδεσποτούλα που έδωσε φοβερή μάχη ζωής για να φτάσει σήμερα ως εδώ.
Ακριβώς ένα χρόνο πριν, 3 Ιουνίου, ζεστή μέρα του καλοκαιριού μέρα μεσημέρι μετά το φαγητό ετοιμαζόμουν να πάω για μπάνιο. Κάπου στο βάθος ακούω νιαουριτά αλλά δεν δίνω καμία σημασία μέχρι που εκείνα τα νιαουριτά γίνονται ασταμάτητα και συνεχόμενα. Κάπου εδώ λέω πως κάτι δεν πάει καλά. Πριν πάω για μπάνιο βγαίνω έξω για να δω τι συμβαίνει. Η μέρα θυμάμαι ήταν πολύ ζεστή με θερμόμετρο κάπου πάνω από 30 βαθμούς. Ψάχνοντας στο κήπο αλλά δεν έβλεπα τίποτα μέχρι που κοίταξα το φράχτη και είδα μία σακούλα από σούπερ μάρκετ γεμάτοι με κάτι και μισό κλειστεί και από πάνω, την παίρνω την ανοίγω και προς μεγάλη μου έκπληξή βρίσκω 5 μικρά γατάκια με τα ματάκια τους ακόμα κλειστά να νιαουρίζουν με μεγάλη ένταση.
Ε, τότε κατάλαβα πως ένας κακός άνθρωπος κρύβεται πίσω από την πράξη αυτή που απλός ήθελε να τα ξεφορτωθεί χωρίς να τον νοιάζει αν μπορούσανε εκείνα να επιβιώνουν μόνα τους έτσι, άρα το θεωρώ και μία πράξη δολοφονική προς τα εκείνα τα ζωάκια τα μικρά. Επειδή αγαπώ τα ζώα γενικός δεν μπορούσα να τα αφήσω εκεί τόσο αβοήθητα στην ζέστη. Τα πείρα μαζί μου μετά από πολύ ψάξιμο μπας και θα έβρισκα μία γάτα-μαμά να τα προσέξει και κυρίως να τα ταΐσει. Αλλά δυστυχώς δεν βρήκα και εκείνος όποιος τα άφησε πρέπει να ήρθε από κάπου μακριά.
Ξαφνικά είχα βρεθεί με 5 νεογέννητα γατάκια που δε ήξερα πως να φροντίζω ούτε ιδέα δεν είχα αλλά ήξερα πως ήθελα να τους παρατείνω την ζωή που κάποιοι τους το στέρησαν η ήθελαν να το στερήσουν. Όταν τα έφερα πάνω στο σπίτι και τα έβαλα σε μία κούτα σταματήσανε το κλάμα και κοιμήθηκαν.
Αμέσως μπήκα στο διαδίκτυο για να μάθω πως μπορώ να τα μεγαλώσω. Από εκεί κατάλαβα πως ήταν 2-3 ημερών και με φροντίδα και πάλι θα ήταν θαύμα να επιζήσουν όλα. Για μπάνιο που σκεφτόμουνα να πάω εννοείτε πως το ακύρωσα εκείνη την μέρα. Έτρεξα σε ένα κατάστημα για να πάρω γάλα σε σκόνη και μπιμπερό ώστε να τα μεγαλώσω. Τα δύο ήταν αρσενικά και τα υπόλοιπα φιλικά.
Της πρώτες μέρες το μεγάλωμα ήταν αρκετά δύσκολο με πολλά ξενύχτια αλλά μετά από μία βδομάδα περίπου τα μικρά άνοιξαν τα ματάκια τους και τα χαιρόμουν. Δεν θα ξεχάσω πως τους ζέστανα νερό το έβαζα σε μπουκαλάκι τα όποια τα τύλιγα σε πετσετάκια και τα έβαζα στην κούτα για ζεστασιά και πως το αγκάλιαζαν, όλοι από πάνω της. Το ένα το μικρό με τρίχωμα άσπρο και κοκκινωπά στίγματα ξεχώριζε από την πρώτη και όλας μέρα.
Κάπου εκεί στην δεύτερη εβδομάδα χάσαμε τα πρώτα δύο γατάκια και λυπήθηκα πάρα πολύ. Τα υπόλοιπα τρία φτάσανε στο πρώτο μήνα ζωής και πήγαιναν όλα καλά, τους έβλεπα πλέον να παίζουν μεταξύ τους αλλά τα δύο από αυτά ήταν πιο μικρά δίπλα στο άσπρο το γατάκι που είχε πολύ ενέργεια και πλέον έτρωγε και ξηρή τροφή μόνο του. Πέρασε άλλη μία εβδομάδα και τα χάσαμε και τα υπόλοιπα δύο σχεδόν ένα πίσω από το άλλο. Εκεί στεναχωρήθηκα παραπάνω αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα περισσότερο.
Μας έμεινε η Cyndi εκείνη που από μικρό ακόμα με τα μάτια κλειστά που ήταν έτρωγε πολύ περισσότερο, εκείνο που έπαιζε από μικρό, εκείνο που δεν το έβαζε κάτω και έφτασε τώρα να κλείσει το πρώτο της χρόνο. Τελικά μετά από πολύ κούραση και δουλειά οι κώπη ανταμοιβής πήρανε ζωή.
Από τότε το κρατήσαμε το μικρό με όλες της ιδιαιτερότητες του εμείς το μάθαμε να αγαπάμε και να μας είναι πολύτιμη συντροφιά.
Είναι ναζιάρα σαν όλες οι άλλες γάτες, έξυπνη ξέρη να ελίσσεστε χωρίς να το έχει μάθει από γάτο-μαμά, μας αγαπάει με το τρόπο της και μας το δείχνει, παιχνιδιάρα στο έπακρο αλλά μέσα σε όλα αυτά έχει και ένα σημάδι αδέσποτης γάτας- επιθετικότητα-που τα χαρακτηρίζει και μερικές φορές πάνω στο παιχνίδι το παρακάνει και αφήνει μικρές γρατσουνιές πάνω στα χέρια μας. Α και να μην ξεχάσω, είναι τέλειος κυνηγός -δεν αφήνει κουνούπι, μύγα, κτλ.- έχει φοβερό ένστικτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου