Εεεε ναι η Ρουμανία είναι η πατρίδα μου εκεί όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.Ωστόσο οι πραγματικές μου ρίζες είναι από Ρωσία αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία για την όποια θα μιλήσω κάποια άλλη φορά.
Ο δρόμος με το πούλμαν ήταν αρκετά κουραστικός,κάπου 24 ώρες κράτησε,αλλά σε όλη τη διάρκεια απολάμβανα όμορφα τοπία ,πράσινες πεδιάδες,βουνά που στης κορυφές τους υπήρχε ακόμα το χιόνι,ρυάκια ,ποτάμια και καταγάλανη θάλασσα.Επίσης στο δρόμο μας περάσαμε από πολλά χωριά και πόλεις σύνολο από τρεις χώρες μέχρι να φτάσω στο προορισμό, της Ελλάδας,Βουλγαρίας και στο τέλος της Ρουμανίας.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού πάντα βρίσκεις κάποιον που να σου κάνει παρέα και έτσι περνάει πιο ευχάριστα ο χρόνος μέχρι το σπίτι.Τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα αυτή τη φορά είχα καλή παρέα με πολύ γέλιο και καλαμπούρι λες και πηγαίναμε πενταήμερη.
Η άφιξη στα πάτρια εδάφη ήταν πολύ ζεστή παρόλο που ο καιρός εκείνο το πρωινό ήταν ακόμα κρύο με ομίχλη.
Το χωριό μου βρισκόταν στους ίδιους ρυθμούς που γνώριζα ,με ανθισμένα δένδρα έτοιμο να υποδεχτεί τη Πάσχα.Εκείνο ώμος που δεν μπορούσα να χορτάσω ήταν το καθαρό αέρα και η μυρωδιά από άνθους και όμορφα ανθισμένα λουλουδάκια.Τα βράδια ο ουρανός γέμιζε από πολλά αστέρια σαν μία ζωγραφιά.
Εκεί που έμεινα στο πατρικό μου σπίτι δεν υπήρχε τηλεόραση πόσο μάλλον υπολογιστή και διαδίκτυο καθαρά από επιλογή και έτσι συμβιβάστηκα και εγώ στα νέα δεδομένα όλο αυτό το διάστημα κάπου τριών εβδομάδων που έκατσα εκεί αλλά δεν μου έλειψε καθόλου διότι η πραγματική επικοινωνία ήταν πιο έντονη και έτσι τα κάλυπτε και με το παραπάνω τα κενά.Θα το έλεγα και μία περίοδο ανεξάρτησης.
Τα φαγητά ήταν τα περισσότερα αυτά που λέμε natural η αλλιώς βιολογικά τόσο πολύτιμα στης μέρες μας.Ώρες ώρες ένιωθα λες και ήμουνα σε παράδεισο μετά από δραπέτευση μου από μεγαλούπολη.Τα πρωινά ήταν συνοδεία μίας συμφωνία μουσικής από πουλιά μέσα σε απόλυτη ησυχία.
Οι άνθρωποι του τόπου είναι πολύ απλοί έτοιμοι να σε βοηθήσουν εκτός από κάτι λίγους αλλά από αληθινούς ανθρώπους μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα ώστε να σου είναι χρήσιμα στη ζωή.Οι ιστορίες του τόπου δεν τα χόρταινα να τα ακούσω.Οι μέρες μου ήταν γεμάτες.
Επίσης γνώρισα καινούργιους ανθρώπους με δικές τους ξεχωριστές ζωές που μπορώ να πω με άφησαν άφωνη.Όλα αυτά συναρμολόγησαν στη εμπειρία ζωής.
Το ταξίδι μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα ήταν απόλαυση όπως και βόλτα με ποδήλατο μέχρι τη Δούναβη.Από τη μία γαλάζια θάλασσα και από την άλλη πράσινα νερά της Δούναβις.
Ο καιρός τις πρώτες μέρες ήταν αρκετά κρύος με βροχή και αέρα που μου θύμιζε κάτι από χειμώνα αλλά μετά από πρώτη εβδομάδα ήρθαν ηλιόλουστες μέρες και αυτός ο καιρός επικράτησε ύστερα.
Και ναι έμαθα καινούργιες συνταγές που θα τις αποκαλύψω εδώ με φωτογραφίες από εκείνες που μου άρεσαν περισσότερα.
Από το χωριό μου η μέσα μετακίνησης ήταν πανδελώς απών για να πας στη κοντινότερη πόλη.Για κάποιον -σαν και μένα-που δε διαθέτη αυτοκίνητο δικό του είναι ένα εμπόδιο όπως και να έχει.Για αυτούς η μόνη λύση είναι το autostop ,πράγμα που σε πολλές άλλες χώρες όπως και εδώ στη Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο,πέρα από ότι είμαστε γεμάτοι από μέσα μετακίνησης αλλά και από έλλειψης εμπιστοσύνης.Είχα πολλά δρομολόγια να κάνω εκτός και έτσι πήγαινα με autostop στης περισσότερες φορές και έτσι έζησα πολλές άλλες περιπέτειες και γνώρισα καινούργιους ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα είχα κάνει.
Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα από τι περίμενα και ήταν μικρός για όλα εκείνα που ήθελα να κάνω και να δω.
Γύρισα με ένα σάκο γεμάτο αναμνήσεις και παράλληλα γεμάτες μπαταρίες για να μπορέσω να αντιμετωπίσω κάθε τι πρόβλημα με διαφορετική ματιά.Μου λείπει εκείνος ο τόπος με την ακατέργαστη ομορφιά του αλλά γύρισα στο δεύτερο σπίτι μου και πατρίδα που την λατρεύω εξίσου πολύ.
Δύο τόποι τόσο ξεχωριστοί και τόσο όμορφη που μου έχουν σημαδέψει τι ζωή το κάθε τι με το δικό του τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου