Χαμογελάμε...έρχονται οι μέρες γιορτινές!!!

 Και ναι αγαπώ Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά!!!Έστω και για ένα μήνα του χρόνου ξαναγινόμαστε παιδιά και η χαρά και το χαμόγελο εκτυπώνονται στα πρόσωπα μας έτσι απλά.Όλο το κλίμα αλλάζει.Τα προβλήματα εξαφανίζονται ως δια μαγείας.Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε!!!Πιστεύουμε περισσότερα σε έναν καλύτερο αύριο,ελπίζουμε,ονειρευόμαστε,αγαπάμε και παίρνουμε αγάπη.Όμως η δυστυχώς δεν είναι για όλο τον κόσμο αυτές οι γιορτές τόσο λαμπερές και ονειρεμένες όσο θα θέλαμε.

Εκεί,εμείς που είμαστε πιο δυνατή οφείλουμε να τους  βοηθήσουμε και να το κάνουμε όμορφο και για εκείνους με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας φυσικά.Στα δύσκολα έχω περάσει και εγώ πέρσι τέτοιο καιρό,τόσο αδύναμη και με τα φτερά σπασμένα έτσι ξέρω πως δεν είναι όλα ιδανικά.Πέρσι τέτοιο καιρό έχω περάσει μπορώ να το πω κατάθλιψη που νόμιζα πως ο κόσμος έχει σταματήσει να περιφέρεται γύρο από μένα,πως έμεινα μόνη (και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για μένα πέρα από μοναξιά).Πολλά και αρνητικά συναισθήματα.Η αδυναμία ήτανε στο μεγαλείο του.Τα βράδια μέσα στο σκοτάδι μακριά από όλους υγρά και ζεστά δάκρυα γεμίζανε το πρόσωπο μου.Δεν μπορούσα να το μοιραστώ τον πόνο που με έχει περικυκλώσει με κανέναν.Ποιος μπορούσε να με καταλάβει,να με νιώσει;;;Κανείς,ήτανε η απάντηση.Πάλευα μονή μου συνεχώς.Ο άνδρας μου,μου έλεγε πως ''κάθε μέρα ξημερώνει καινούργια μέρα για όλους μας,όπως βγήκε σήμερα ο ήλιος έτσι θα βγει και αύριο''.Αλλά δεν το έβλεπα η μάλλον δεν ήθελα να το δω μέσα σε βαθύ σκοτάδι που ήμουνα.Εννοείτε πως ήτανε η μοναδική χρονιά που δεν μπήκα καν στην διαδικασία να στολίσω το χριστουγεννιάτικο δένδρο που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν κάτι ιερό για μένα και δεν υπήρχε περίπτωση να έρθουν οι γιορτές  και να μην  κάνω τους στολισμούς.Όμως τα προβλήματα ήταν πολλά.Πέρα από τα προσωπικά, βιώναμε την οικονομική κρίση στην άγρια μορφή της.Τόσο εγώ όσο και ο σύζυγος μου ήμασταν άνεργη τότε περίπου 3 μήνες.Οπότε τι να λέμε...Μόνο να είναι καλά κάποια κοντινά μας πρόσωπα ,και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά,που μας βοηθήσανε και ήτανε δίπλα μας στην τόσο δύσκολη περίοδο.Εκείνο το ρητό που λέει ''ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό'' πόσο δίκιο είναι.Όλα περνάνε αν είμαστε δυνατή.Έτσι και εμείς πλέον,χαμογελάμε,είμαστε καλά,κάνουμε όνειρα,κοιτάμε μπροστά,ζούμε την κάθε στιγμή και δεν τα βάζουμε κάτω.                                                                                        

Φέτος στολίσαμε και πάλι και είναι πολύ όμορφο εκείνο το συναίσθημα εν αναμονή των γιορτών.Έχουμε μόνο ένα γατάκι την Cyndi (μεγάλη ιστορία) που δεν το αφήνει στην ησυχία καθόλου.Όλο και ανεβαίνει πάνω του και κατεβάζει τα στολίδια του,αλλά αγαπάμε και το γατί μας.Εύχομαι αυτές οι γιορτές να είναι ζεστές και τρυφερές,για το καθένα μας ξεχωριστές.Χαμογελάμε...η ζωή είναι ωραία!!!